تردد ۸.۶ میلیون مسافر با استفاده از ظرفیت حمل و نقل عمومی/مدیریت مناسب سفرهای نوروزی به گیلان
تاریخ انتشار: ۱۱ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۳۵۸۲۷
به گزارش قدس آنلاین، «مهرداد بذرپاش» که امروز (شنبه، ۱۱ فروردین) به‌منظور بازدید از راه‌های استان گیلان و بررسی وضعیت بازگشت مسافران از سفرهای ایام نوروز به آن استان سفر کرده است، در گفت‌وگویی تلویزیونی به تشریح نتایج بازدید خود و همچنین اقدامات انجام شده برای ایمنی بازگشت مسافران از سفرهای نوروزی پرداخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی از ثبت ۴۲۶ میلیون تردد در جاده‌های همه محورهای شریانی کشور خبر داد و افزود: تاکنون هشت میلیون و ۶۶۰ هزار مسافر از ظرفیت حمل و نقل عمومی در همه بخش‌ها اعم از هوایی، جاده‌ای، ریلی و دریایی استفاده کردند و بقیه نیز با خودروهای شخصی این سفرها را انجام دادند.
مدیریت مناسب سفرهای نوروزی به گیلان با افتتاح آزادراه رودبار- منجیل
وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه به اتفاق فرمانده پلیس راهور فراجا و پلیس گیلان با هدف بررسی محورهای مواصلاتی به استان گیلان سفر کرده است، گفت: در روزهای پایان سال ۱۴۰۲ مسیر رفت آزادراه رودبار- منجیل افتتاح و یکی از مشکلات سالیان طولانی این مسیر برای کاهش ترافیک حل شد.
وی با یادآوری اینکه مسافران در مسیر آزادراه رودبار- منجیل به‌ویژه در ایام نوروز در ترافیک سنگین گاهی تا ۱۰ ساعت معطل بودند، از مدیریت مناسب امسال سفرهای نوروزی این مسیر با افتتاح این آزادراه و بهره‌برداری از آن خبر داد.
بذرپاش تصریح‌کرد: هم اکنون بخشی از مسوولیت ما در وزارت راه و شهرسازی در همکاری با پلیس راهور، مدیریت بازگشت سفرهای نوروزی است که این کار به‌خوبی در حال انجام است.
وی با توضیح اینکه استان گیلان پس از مازندران یکی از استانها با انباشت خودرو محسوب‌می‌شود، گفت: در استان گیلان بیش از یک میلیون و ۴۰۰ هزار ورودی خودرو داشتیم که تاکنون بیش از یک میلیون و ۱۰۰ هزار خودرو برگشت داشتند و مدیریت بازگشت سفر در این استانها به‌خوبی در حال انجام است.
این عضو کابینه دولت سیزدهم ادامه‌داد: امسال ترافیک روان‌تری را در استان گیلان شاهد هستیم که به‌دلیل افتتاح آزادراه رودبار- منجیل و افتتاح پل معروف «گیل» بود که بسیاری از محورهای استان از این اصلاحات ترافیکی بهره‌مند شدند. این اصلاحات ترافیکی و ایجاد تقاطع‌های همسطح بار ترافیکی را در سطح استان و سفرهای ایام نوروز روان کرد.
برنامه روکش آسفالت و بهسازی آزادراه‌ها در قالب تهاتر غیرنقدی
وزیر راه و شهرسازی درباره برنامه‌های این وزارتخانه برای روکش آسفالت برخی از آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها در جهت تسهیل در سفرها نیز گفت: سال گذشته حجم زیادی از عملیات آسفالت ریزی در محورهای اصلی و فرعی کشور انجام شد و امسال تدارک گسترده تری دیده‌ایم.
وی با اعلام اینکه بخشی از مشکلات در آسفالت آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها مربوط به آزادراه‌ها و بزرگراه‌هایی است که به بخش خصوصی واگذار شده است، افزود: بخش خصوصی نسبت به نرخ عوارض معترض است که در تلاش هستیم تا در خصوص نرخ عوارض، مراعات حال مردم را داشته باشیم.
بذرپاش ادامه‌داد: مصوبه‌ای را از هیات وزیران دریافت کردیم که این مجوز به وزارت راه و شهرسازی داده شده است تا در قالب تهاتر غیرنقدی از طریق تهاتر قیر یا روش‌های دیگر به بخش‌های عمومی و خصوصی کمک کنیم و روکش آسفالت و بهسازی آزادراه‌ها را انجام دهیم که امسال برنامه گسترده‌ای را در سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای در این باره در دستور کار داریم و منابع آن نیز تامین شده‌است.
وی یادآور شد: سال گذشته نزدیک به سه‌هزار کیلومتر راه روستایی احداث و عملیات بهسازی و روکش آسفالت بیش از ۶ هزار کیلومتر انجام شد. امسال هم در راه‌های مواصلاتی روستایی و راه‌های مواصلاتی اصلی عملیات گسترده آسفالت ریزی را در سازمان راهداری تدارک دیده‌ایم.
منبع: خبرگزاری ایرنامنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: مهرداد بذرپاش آسفالت وزارت راه و شهرسازی مازندران نوروز سازمان راهداری سفرهای نوروزی گیلان آزادراه رودبار سفرهای نوروزی راه و شهرسازی استان گیلان روکش آسفالت آزادراه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۳۵۸۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیفیت و بی‌توجهی: دست اندازی در جاده پیشرفت راهسازی ایران
سال ۱۸۵۲ بود که بشر برای نخستین‌بار در خیابان‌های شهر پاریس آسفالت ریخت. از آن به بعد، این فناوری نفتی محبوب‌تر شد و با رشد صنعت خودرو، ضرورت پیدا کرد. کشوری در جهان نیست که خیابان آسفالت نداشته باشد.
به گزارش پدال، هر بار که از خانه خود بیرون می‌آییم، آسفالت یکی از اولین تصاویری است که آن را می‌بینیم؛ هرچند که کمتر به چشم می‌آید. بنابراین می‌توان با اطمینان گفت که نقشی اساسی در زندگی ما دارند.
متاسفانه با وجود اینکه کشور ما یکی از اصلی‌ترین و بزرگترین تولیدکنندگان نفت جهان به شمار می‌رود، در فراهم‌آوری آسفالت باکیفیت برای شهروندانش مشکل دارد. پس در این مقاله بر آن شدیم که نگاهی به این مسئله داشته باشیم که اصلا آسفالت خوب چگونه است؟ چه پیش‌نیازهایی برای تولید آن وجود دارد؟ سپس به مشکلات اصلی راهسازی شهری و بین‌شهری نگاهی می‌اندازیم.
در انتها هم به پاسخ شهرداری‌ها به معضل سرعت یعنی دست‌اندازها ادای احترام خواهیم کرد. اما پیش از هر چیزی، شایسته است نگاهی مختصر به نحوه تولید آسفالت داشته باشیم.
ابتدا سنگدانههای سرد مانند شن و ماسه به خشک‌کن منتقل می‌شوند. سنگدانههای خشک‌شده با استفاده از صفحه ارتعاشی در اندازه‌های مختلف دسته‌بندی می‌شوند و به ترکیب قیر و مواد فیلر می‌رسند تا ذخیره‌سازی شوند.
واحد کنترل کیفیت، استاندارد آنها را بررسی می‌کند. در این فرایند از آسفالت بازیافتی هم استفاده می‌شود که میزان آن باید درحد طبیعی باشد وگرنه افزایش آن باعث کاهش کیفیت آسفالت خواهد شد.
شاید برای مصرف‌کننده، صاف‌ترین و تیره‌ترین و خط‌کشی‌شده‌ترین شکل آسفالت بهترین آن باشد اما پیش از تبدیل کردن خیابان به پیست مسابقه باید به نکاتی توجه شود.
کیفیت بالای قیر، دانه‌بندی مناسب سنگ‌دانه در مرحله تولید، مقاومت فشاری مناسب و استفاده درست از گیلسونایت، زیرسازی درست، سطح روان آسفالت‌کاری، مقاومت کششی خوب، مقاومت در برابر ترک‌خوردگی و قیمت مناسب از جمله ویژگی‌های اصلی یک آسفالت درخور هستند. با در نظر داشتن این فاکتورها، بهتر می‌توان به خیابان‌ها و جاده‌های داخلی نگاه کرد و آنها را ارزیابی کرد.
چرا آسفالت خوب مهم است؟نهایتا چه راه خاکی باشد و چه آسفالت، خودروهای ما آن را می‌پیمایند. اما در پذیرش این واقعیت نه‌چندان خوشایند دو فاکتور مهم وجود دارد: نخست آنکه به‌عنوان شهروندان این سرزمین باید بدانیم که لایق خدمات شهری درست و مناسب هستیم.
هرچند این کلیشه در سراسر جهان وجود دارد که «مردم باید حقشان را از مدیران، طلب کنند» اما هیچ‌گاه نباید این مسئله باعث شود تا جایگاه خود را فراموش کنیم. هدف اصلی ایجاد یک سازمان خدمات‌رسانی است نه بهانه‌تراشی!
دوم آنکه بهره‌مندی از آسفالت مناسب می‌تواند تاثیر به‌سزایی روی سلامت خودروهای ما داشته باشد. بخش بزرگی از خودروهای بازار داخلی بی‌کیفیت هستند. شرایط اقتصادی مشتری ایرانی را مجاب کرده تا به پایین‌ترین سطح امکانات مانند سیستم تهویه و بالابر برقی شیشه بسنده کند (هرچند این مورد هم تا چندی پیش به‌عنوان آپشن معرفی می‌شد).
پس اگر خودروی بی‌کیفیت را در خیابان یا جاده بی‌کیفیت قرار دهید، نتیجه آن چیزی جز افزایش استهلاک خودرو، ناراحتی سرنشینان و افزایش دردسرهای سازمان‌ها نیست.
تصور کنید یک خیابان مهم و پرتردد در شهر ۶۰ هزار نفری «الف»، کیفیت مناسبی دارد، به‌اندازه کافی بزرگ است و به‌جای دست‌اندازهای بی‌امان، از خط‌کشی درست و سیستم ترافیکی هوشمندانه استفاده می‌کند و صدالبته مانند سطح کره ماه، مملو از چاله نیست.
تردد خودروها در این مسیرها سروصدای کمتری در کابین ایجاد می‌کند. خط‌کشی‌ها هم می‌توانند به حرکت مردم نظم بیشتری بدهند تا حرکت ترافیک روان‌تر باشد. در نتیجه، آرامش راننده و سرنشینانش بیشتر حفظ می‌شود که خود، روی کیفیت رانندگی و کاهش تصادفات تاثیری مثبتی خواهند گذاشت.
علاوه‌بر آن، شهر ظاهر مرتب‌تری می‌گیرد و سطح رضایت عمومی از زندگی در آنجا افزایش پیدا می‌کند. اگر خیابان‌های شهرهای زیبا یک فاکتور مشترک با یکدیگر داشته باشند، آن آسفالت و خیابان‌کشی مناسب است.
از دید نگارنده، در زمینه زیبایی شهری، پس از آسفالت و ساختمان‌های مرتب، خودروها اهمیت پیدا می‌کنند. من هم دوست دارم با خرید یک دستگاه پورشه ماکان به زیبایی شهرم کمک کنم اما همان‌طور که در مقالات دیگر اشاره کرده‌ام، گاراژ خانه‌ام برای آن جا ندارد!
بی‌شک پاسخ این سوال، یک «بله» به‌وسعت ایران است. پیشتر در مقاله‌ای جداگانه به نبود آینده‌نگری در طراحی شهری اشاره کرده بودیم که می‌توانید آن را از بخش مقالات مرتبط (ابتدای مطلب) مشاهده کنید. کیفیت پایین زیرسازی یکی از اصلی‌ترین معضلات راهسازی ایران است. مسئولان راهداری و شهرداری‌ها به‌گونه‌ای در انجام پروژه‌ها «صرفه‌جویی» می‌کنند که انگار اگر یک پروژه با کیفیت «عالی» به اتمام برسد، آن مسئول را تبعید خواهند کرد.
سازمان‌های ما برای حفظ سرمایه و جبران کمبود بودجه‌هایشان از کیفیت خدمات کم می‌کنند اما دریغ از آنکه همین انتخاب باعث خرج و نگرانی بیشتر برای مردم و خود سازمان مربوطه می‌شود. نمونه آن هم در مناطق مسکونی و جاده‌های بین‌شهری کم نیست.
اگر شما هم یک مسیر را روزانه طی کنید، با چاله‌ها و خرابی‌های آن آشنا می‌شوید. برای اینکه از وضعیت جاده سایر نقاط کشور هم با خبر باشید، کافی است یک‌بار بلیط هواپیما تهیه نکنید و با پژو یا سمندهای زرد خطی از شهر «الف» به «ب» بروید.
نمی‌دانم چه کسی، چگونه و در نتیجه چه اتفاقی استفاده از دست‌انداز در خیابان‌ها و به‌ویژه، جاده‌های کشور مناسب و «عقلانی» دانسته است؟ از زمانی که به‌عنوان یک کودک دوچرخه‌سواری یاد گرفتم، با دست‌انداز سر کوچه مواجه شدم.
به یاد دارم که به من میگفتند وجود آنها برای کاهش سرعت مردم و موتورسواران ضروری است. تا اینکه با خودرو در جاده‌های شمال کشور، از خراسان‌شمالی تا گیلان، سفر کردم و با دست‌اندازهای بی‌شمار روبه‌رو شدم.
دست‌اندازهایی که اگر با سرعت قانونی جاده از آنها عبور کنید، حتما اتفاقی ناگوار برای شما یا خودروتان رخ خواهد داد. بی‌شک شماری از آنها هم فاقد تابلوی هشدار هستند که خود احتمال عبور نامناسب از روی دست‌انداز را افزایش می‌دهد.
برایم سوال است که چگونه مردم کشورهای دیگر از تاجیکستان گرفته تا ایالات‌متحده به اندازه ما به دست‌انداز نیاز ندارند؟ یعنی ما موتورهای بیشتری داریم؟ با توجه به جمعیت کشور آمریکا این مورد بعید است. آیا خودروهایمان سریع‌تر هستند؟ گمان نمی‌کنم چون حتی مردم تاجیکستان هم به انواع مرسدس‌بنز و بنتلی دسترسی دارند پس قطعا سریع‌تر نیستیم.
آیا رانندگی پرخاشگرانه‌ای داریم؟ پس چرا مسئولان توانمندتری برای «مدیریت درست» رفتارهای ترافیکی روی کار نمی‌آیند؟ دوست دارم این مطلب را با همان سوالی که آغاز کردم خاتمه دهم: چرا کشور نفت‌خیز ایران، همچنان از مسیرهای بی‌کیفیت رنج می‌برد؟ چرا از دست سرعت‌گیرها راحت نمی‌شویم؟
کانال عصر ایران در تلگرام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است